O goberno central dicta a privatización das caixas por decreto

O Decretazo de privatización das caixas de aforros presentado polo Goberno é un ataque ao autogoberno galego, un novo recorte social para beneficio da gran banca, e unha tentativa de privatización do maior patrimonio empresarial común acumulado co aforro dos galegos e galegas: polos emigrantes, os traballadores e traballadoras, as familias e os pequenos aforradores en xeral durante os anos de vida das caixas de aforros.

As caixas de aforros que naceron no século XIX para favorecer a inclusión financeira dos sectores menos favorecidos da sociedade, para retribuír o pequeno aforro e contribuír ao desenvolvemento económico do país, agora corren o risco de desaparecer froito das políticas de económicas dereitistas e neoliberais dun PSOE entregado ao gran capital especulativo.

O Goberno Central iniciou a privatización das caixas despois de reunirse publicamente cos maiores empresarios do Estado e en segredo coas cúpulas da gran banca privada, preténdese entregar a cota de mercado das caixas de aforros á banca privada. Cabe lembrar que entidades coma o BBVA pasaron dunha cota do 16% nos anos noventa ao 10% actual, pola competencia das caixas de aforros. Entidades como o Santander teñen unha cota de mercado marxinal en Galiza, onde Novacaixagalicia é un 50% do sistema financeiro.

A privatización das caixas por decreto, supón tamén unha involución na capacidade de autogoberno de Galiza e unha maior centralización do poder político e económico; o propio Estatuto de Autonomía contempla as caixas de aforros como competencia exclusiva da Comunidade. Unha competencia laminada por este decreto.

Sen unha entidade financeira de seu, baixo control público, a xestión do aforro dos galegos e galegas realizarase fóra do país, o que suporá minguar a capacidade de financiamento aos sectores estratéxicos para a economía, aos traballadores e traballadoras para facer fronte as necesidades financeiras inmediatas e as pequenas empresas. Ademais perderemos a capacidade de capitalizar empresas estratéxicas para o país, como fixeron as caixas ata o de agora en numerosos sectores.

A desaparición das caixas de aforros privatizadas en Italia a través da lei Amato Carli do ano 1990, transformándoas en fundacións tenedoras de accións dun banco, saída que algúns pretenden para Novacaixagalica, levou a que un 22% da poboación padeza a marxinación financeira.

A situación actual das caixas vén dada por afastarse do modelo tradicional, apostando por un modelo bancarizante e unha expansión que as levou a cometer erros fóra dos territorios de orixe. A bancarización e a perda de carácter territorial son a causa do problema, nunca a solución.

Instamos ao Goberno da Xunta de Galicia a recorrer o decretazo privatizador das caixas, en defensa do autogoberno e das competencias estatutarias, e para preservar a Caixa de Aforros coma un ben común dos galegos e galegas. A reforma da LORCA, que permite legalmente a conversión de caixas en bancos, ata hai un ano prohibida, foi aprobada en xullo de 2010 co apoio do PP e do PSOE no Parlamento español, o Presidente Feijoo debe demostrar, recorrendo o decreto, que aposta polo mantemento de Novacaixagalicia.

A CIG continuará coas mobilizacións en defensa da Caixa; por unha parte continuarán as asembleas de traballadores e traballadoras de Novacaixagalicia, da Obra Social e das empresas auxiliares, co fin de promover unha contestación xeral. Tamén está convocada unha nova mobilización de delegados e delegadas diante do Concello de Vigo para o vindeiro 24 de febreiro ás 11:30 horas, para protestar contra o dirixente local do PSOE Abel Caballero, firme defensor da privatización, vía SIP hai un ano e hoxe directamente, e é un dos máximos voceiros da campaña de desprestixio contra a Caixa emprendida polo PSdG para xustificar a privatización.